Skip to content 
Światowy Kongres Edukacji Ekologicznej (WEEC) to największy na świecie międzynarodowe wydarzenie poświęcone edukacji na rzecz środowiska i zrównoważonego rozwoju. Łączy podmioty edukujące – nauczycieli, profesorów, urzędników państwowych, organizacje pozarządowe, dziennikarzy, przedstawicieli władz a także przedsiębiorców działających w dziedzinie edukacji ekologicznej.
Po raz pierwszy Kongres miał miejsce w 2003 roku i od tego czasu już 10 razy kształcił, stwarzał warunki do wymiany poglądów i inspirował do jeszcze lepszych przedsięwzięć edukacyjnych. Kongres organizowany był w różnych miejscach na całym świecie. Poprzednie edycje miały miejsce na wszystkich kontynentach. Ostatnie spotkanie, w którym miałam okazję uczestniczyć z ramienia Fundacji dla Edukacji Ekologicznej, odbyło się w 14-18 marca w Pradze.
WEEC było on dla mnie wspaniałą okazją, aby dowiedzieć się więcej o najnowszych osiągnięciach w dziedzinie edukacji środowiskowej i zrównoważonego rozwoju, porozmawiać z ludźmi z całego świata, podzielić się własną pracą i uczyć się od innych. Jak na pasjonatów przystało – tematy, które omawiane były podczas spotkań formalnych (paneli tematycznych) przechodziły w rozmowy nieformalne (podczas przerw i czasu wolnego), z duża ilością przykładów własnych doświadczeń edukacyjnych, refleksji na temat środowiska, rozważań związanych z odpowiedzialnością za naszą przyszłość.
To co było niesamowite, to fakt bardzo różniliśmy się od siebie. Pod względem zamieszkiwanym przez nas terytorium (ludzie z całego świata), wykonywanej profesji (pracownicy naukowi, NGO, pracownicy rządowi), grup wiekowych (profesorowie i przedstawiciele ruchów młodzieżowych) jak i doświadczeniem (eksperci klimatyczni i pasjonaci).
Prócz części wykładowej uczestnicy mieli też okazję skorzystać z wycieczek edukacyjnych, by zobaczyć wyjątkowe miejsca – leśne przedszkole, kopalnię węgla lub edukacyjne ścieżki turystyczne prowadzące przez czeskie góry. Mój wybór padł na zrównoważoną wizytę w magicznym regionie Czech „Bohemian Paradise”, wycieczkę organizowaną przez MalyStrazce.cz, z rewelacyjnym przewodnikiem Ondřej Vítek. Pozdrawiam całą ekipę traperów!
Główny wniosek, z którym wróciłam do Polski jest taki, że za mało jest edukacji ekologicznej w naszym życiu codziennym. Takiej systemowej. W szkołach – bo przecież nie mamy jej jeszcze w podstawie programowej. W firmach – tylko garstka świadomych środowiskowo organizacji podejmuje tego typu działania edukacyjne dla swoich pracowników. W mediach – przydałyby się szerokie kampanie społeczne, całościowa zupełna zmiana podejścia, nie tylko na temat śmieci.
Bo tylko edukacją możemy zmienić obecny świat (*wnioski z raportu Ziemianie Atakują). I jeśli 100% naukowców mówi jednym głosem, że zbliżająca katastrofa klimatyczna jest faktem, tylko wzrost świadomości środowiskowej jest koniecznością. Nie tylko na poziomie wyrzucania śmieci, ale tez i codziennych decyzji zakupowych, oszczędzania zasobów, spostrzegania w przedmiotach ich wartości.
Nie ustaję zatem w wysiłkach. Dostałam nowa parę skrzydeł do latania 😉
